سازه های آبی شوشتر در سال 2009 به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
سیستم آبی تاریخی شوشتر که به نام سازه های آبی تاریخی شوشتر نیز نامیده می شود مجموعه ای به هم پیوسته از 13 اثر تاریخی شامل پل ها ، بندها ، آسیاب ها ، آبشارها ، کانال ها و تونل های عظیم هدایت آب هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می کنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان جهت بهره گیری بیشتر از آب ساخته شدند. مادام ژان دیولافوآ باستان شناس نامدار فرانسوی از این محوطه به عنوان بزرگترین مجموعه صنعتی یاد کرده است.
این سازه های یکی از جاذبه های دیدنی و خارق العاده استان خوزستان و از مهمترین و ارزشمندترین جاهای دیدنی شوشتر است.
این سازه ها آب را یکسان و برابر به همه شهر می رساندند و از فوران رود کارون جلوگیری می کردند. همچنین هوای خنکی را پدید می آوردند که از راه شوادون ها که در گویش شوشتری به سردابه و زیرزمین گفته می شود آب را به خانه های مردم می فرستادند.
افزون بر آن ، زمین های کشاورزی سیراب می شدند و چرخ های آسیاب برای تهیه گندم به کار می افتادند.
